Misschien worden we opnieuw zeedieren

”I
jij vraagt hoe erg wordt het
ik antwoord vooruit kijken is ook terugkijken
op de plannen van vroeger bouwen wij de toekomst

jij dringt aan, zeg het maar gewoon
stijgt het water vijf of negen meter

ik zeg ingewikkelde woorden in lange zinnen
iets met emissie en geloofwaardige kaders
iets met circulaire energie en sustainable transport
iets met cijfers ook 34% en 30.000 megaton
en waterstof is het koolstof van de toekomst

ik zeg misschien moeten we ons voorbereiden
misschien raken we kwijt wat we liefhebben
durf wordt altijd begroet met weerstand

II
jij vraagt waar is de horizon
ik antwoord deze planeet is alles wat we hebben

klimaatzones schuiven elke dag dertien meter
richting de polen door opwarming van de aarde
ik zie je denken: hoe breed is deze zaal

wist je dat je kroos kunt eten
bijt in het landschap dat je kent
misschien worden we opnieuw zeedieren

mensen verlaten hun huizen pas echt
als het water in de woonkamer staat

III
we gingen zo vroeg slapen
dat ik tijd had om wakker te liggen

aan de kust verzilt de bodem door droogte
zeewater ontmoet zoet op land
moeten we ons verzetten of het water omarmen

iemand zei dat het te laat is om pessimistisch te zijn
we gaan struikelend de toekomst in

ik kreeg een manifest in handen
bij punt 9 lees ik: begin ergens
als er geen beginnen aan is
spring erin